1954 , γάμος  Ν Κολοκύθα ( Πανουργιά)  και Ευθυμίας Κλώσσα.Η φωτογραφία είναι από τον σύνδεσμο Λιδωρικιωτών η Γκιώνα .

Ο Νίκος Κολοκυθας που είχε το σπίτι του στην είσοδο του Λιδωρικίου στις Λάκες ήταν το πρώτο σπίτι που συναντούσαμε  όπως ερχόμασταν από το Στενό.

Είχε καταγωγή από τον Κόκκινο και ήταν  υπάλληλος στα ΚΤΕΛ και φωτογράφος .

Με την φωτογραφική του μηχανή αποτύπωσε μια ιστορία 50 ετών μιας εποχής που έχει φύγει ανεπιστρεπτί για την ορεινή Δωρίδα . 

Μακάρι να υπήρχε τρόπος και το φωτογραφικό αρχείο του Νίκου Πανουργιά και του άλλου μας φωτογράφου, του Σωτήρη Γιαλαμά , να αναδειχθούν και να εκδοθεί ένα φωτογραφικό οδοιπορικό της Δωριδας της περασμένης πενηνταετίας.

Φωτογραφία από το αρχείο του Θαναση Στέφου 

ΛΙΔΩΡΙΚΙ 1957, στο Ραφείο του  Χαρ. Κολοκύθα  (όρθιος από αριστερά), επάνω δεξιά ο  A Στέφος, καθιστός από αριστερά ο Μιλτ. Κολοκύθας από το χωριό Αγλαβίστα και δίπλα του ο Χρήστος Παπαθανασίου  από την Σκαλούλα.

Εξοχική κατοικία στην ορεινή Δωρίδα

Το κτήριο επιχειρεί να συνταιριάξει γνώριμες παραδοσιακές
 μορφές με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική σύνθεση.

Της Λένας Μάντζιου

Η κατοικία κτίστηκε στην ορεινή Δωρίδα, σε υψόμετρο 850μ. 
Το οικόπεδο βρίσκεται εντός του οικισμού, είναι διαμπερές, έχει
 κλίση και θέα νοτιοανατολική προς την οροσειρά των Βαρδουσίων.

Κεντρική ιδέα της πρότασης είναι ο αυστηρός πέτρινος πύργος 
τετράγωνης κάτοψης ο οποίος στεγάζεται με μία μεταλλική πυραμίδα
 και περιέχει έναν ελεύθερο εσωτερικό χώρο. 

Το κτίριο επιχειρεί να συνταιριάξει γνώριμες παραδοσιακές μορφές με τη
 σύγχρονη αρχιτεκτονική σύνθεση. Η ανάρτηση μεταλλικών κατασκευών
 (γέφυρα, εξώστης) από την πελεκημένη λιθοδομή, και οι αναλογίες κενών
 πλήρων συνθέτουν την εξωτερική μορφή του κτιρίου. 
Το σπίτι θεωρήθηκε ως μια κατακόρυφη οντότητα, ένας πύργος που ριζώνει
 στο έδαφος και καθώς ανυψώνεται από το υπόγειο ως τη σοφίτα προσφέρει
 διαφορετικές εμπειρίες στο κάτοικο . Το σπίτι κέλυφος που αντιστέκεται 
στον άνεμο που το πολιορκεί, που θερμαίνεται από τον χειμερινό ήλιο, 
και δροσίζεται από τον καλοκαιρινό αγέρα, που προστατεύει τον κάτοικο
 αλλά και τον διαπλάθει.

 

Η κατοικία βρίσκεται σε ορεινή δύσβατη περιοχή όπου τον χειμώνα το
 κλίμα είναι ψυχρό, κατά δε την εαρινή και θερινή περίοδο η διακύμανση
 της θερμοκρασίας (ημέρα - νύχτα ) είναι σημαντική. Ο βιοκλιματικός
 σχεδιασμός της εξοχικής κατοικίας θεμελιώνεται στα ακόλουθα παθητικά
 συστήματα και κατασκευαστικές επιλογές: 

• συμπτυγμένος όγκος του κτίσματος
• θερμική αδράνεια περιβλήματος
• άμεσα ηλιακά κέρδη
• ηλιοπροστασία
• αεριζόμενη στέγη
• διαμόρφωση των όψεων ανάλογα με τον προσανατολισμό
• εσωτερική διαρρύθμιση των χώρων ανάλογα με τον προσανατολισμό και τη θέα
• φυσικός δροσισμός
• θέρμανση με ενεργειακό τζάκι κλειστής εστίας
• χρήση τοπικών συνεργείων και υλικών
• φύτευση φυλλοβόλων δένδρων στον περιβάλλοντα χώρο 

Το κέλυφος της κατοικίας αντιμετωπίζεται σαν ένα δυναμικό φίλτρο που
 μετατρέπει τις εξωτερικές κλιματικές συνθήκες στις επιθυμητές συνθήκες
 εσωτερικού μικροκλίματος για εξοικονόμηση ενέργειας και εξασφάλιση 
θερμικής άνεσης όλο τον χρόνο.
Η μορφή του κτίσματος έχει όγκο συμπτυγμένο εκθέτει το ελάχιστο της 
εξωτερικής επιφάνειας στο περιβάλλον και ελαχιστοποιεί τις
 απώλειες θερμότητας. Η τοιχοποϊια (πέτρα 30 εκ, θερμομόνωση 
5εκ, τούβλο 9 εκ, σοφάς) διασφαλίζει την θερμική αδράνεια του περιβλήματος
Η χειμερινή χρήση της κατοικίας παρουσιάζει υψηλές απαιτήσεις 
σε θέρμανση, οι οποίες καλύπτονται ικανοποιητικά από το βοηθητικό
 σύστημα θέρμανσης, (ενεργειακό τζάκι που βρίσκεται στη μεσαία 
στάθμη και περιστασιακή λειτουργία δύο σωμάτων λαδιού στις
 δύο χαμηλότερες στάθμες).

Η λιτή και αυστηρή εξωτερική μορφή πηγάζει από τα παλαιά
 πέτρινα ορθογώνια κτίσματα του οικισμού, με τους περιορισμένους
 σε έκταση ξύλινους εξώστες. Η χρησιμοποίηση τοπικών λίθων και 
η επιλογή κατασκευαστικών συνεργείων από τα γύρω χωριά συνδύασε 
την εμπειρία από τον παραδοσιακό τρόπο δόμησης με τις σύγχρονες 
αντιλήψεις για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτηρίων.
Η αντιμετώπιση των όψεων λαμβάνει υπόψη αφενός τον 
προσανατολισμό και την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας 
αφετέρου τη θέα. Η διαφοροποίηση των όψεων εκφράζει το 
διαφορετικό ρόλο κάθε πλευράς: Η νότια όψη συγκεντρώνει μεγάλα 
ανοίγματα για απόκτηση άμεσου ηλιακού κέρδους κατά τον χειμώνα 
και αξιοποίηση της θέας. Η βορινή όψη έχει μικρά ανοίγματα για να
 περιορίσει τις απώλειες κατά τον χειμώνα, αλλά να συμβάλλει στον 
σχηματισμό ρεύματος αέρα για τον δροσισμό κατά το καλοκαίρι.
 Η δυτική όψη, η οποία λόγω των τοπογραφικών δεδομένων δε λιάζεται 
το χειμώνα ούτε έχει αξιόλογη θέα, περιορίζει στο ελάχιστο τα ανοίγματα. 
Η ανατολική όψη συγκεντρώνει τα ανοίγματα μόνο στους χώρους 
διημέρευσης για να τους αποκαλύψει τη θέα των Βαρδουσίων,
 ενώ στο κλιμακοστάσιο παραμένει συμπαγής για να περιορίσει τις θερμικές απώλειες.

 

Πίσω από τις λιτές αυστηρές όψεις κρύβεται ένας αρκετά σύνθετος
 εσωτερικός χώρος με ποικιλία επιπέδων, εσωτερικούς εξώστες και
 διαφάνεια. Η αξιοποίηση της κλίσης του οικοπέδου επέτρεψε την
 άμεση επέκταση της κατοικίας σε διαφορετικά επίπεδα της αυλής. 
Η διαμόρφωση της άμεσης προσπέλασης από το μονοπάτι , 
διαμέσου της γέφυρας στην υψηλότερη στάθμη και τη κατάληξη
 στον μοναδικό εξώστη, μελετήθηκε με στόχο την σταδιακή 
αποκάλυψη της θέας και την οργάνωση του εσωτερικού χώρου. 
Οι χαράξεις επιμερίζουν την κάτοψη σε σχήματα διαφορετικών
 μεγεθών, προδιαγράφοντας τόπους με ιδιαίτερες ταυτότητες.
 Η χωροθέτηση των επιμέρους τόπων υπαγορεύεται από την 
χρήση τους σε σχέση με τον προσανατολισμό και την θέα. 
Οι χώροι διημέρευσης καταλαμβάνουν τις δυο υψηλότερες 
sτάθμες και αναπτύσσονται νοτιοανατολικά, ενώ οι βοηθητικοί 
χώροι και το κλιμακοστάσιο βρίσκονται στο βορρά και λειτουργούν
 ως χώροι ανάσχεσης. Η οικονομία χαρακτηρίζει τη διάρθρωση του
 εσωτερικού χώρου και καθορίζει τις ελάχιστες διαστάσεις ανάλογα
 με τη λειτουργία που φιλοξενεί ο κάθε τόπος. Στο μικρό χώρο η
 εντύπωση του περιορισμού αναιρείται μέσα από τις οπτικές φυγές
 είτε προς το εσωτερικό είτε προς το εξωτερικό περιβάλλον.

 

Η κατασκευή είναι φέρουσα λιθοδομή με ζώνες ενίσχυσης από 
οπλισμένο σκυρόδεμα, πλάκες από εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα,
 αεριζόμενη στέγη από σύνθετη ξυλεία και εξωτερική επικάλυψη μ
ε μεταλλικά θερμομονωτικά πανέλα, εξώστης και γέφυρα από μεταλλικά
 φέροντα στοιχεία και ξύλινα στοιχεία πλήρωσης, υαλοστάσια με διπλούς
 υαλοπίνακες και εξωτερικά παραθυρόφυλλα.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Λένα Μάντζιου 
(210 8071415, mantziou@central.ntua.gr)

Στατική μελέτη: Νίκος Καρνάκης
Επίβλεψη: Λένα Μάντζιου
Φωτογράφιση: Γιάννης Στάμου - Λένα Μάντζιου

Διακρίσεις: Βραβείο Α.Τρίτση στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό 
Διαγωνισμό Οικολογικής Κατοικίας 1999.
Επιλέχθηκε στα 10 κτίρια στην Ελλάδα για ενεργειακές μετρήσεις 
στα πλαίσια του « ΚΠΣ ΜΕΤΡΟ 3.1.4. Ενεργειακή Απόδοση
 Παθητικών Συστημάτων σε Βιοκλιματικά Κτίρια» , Κ.Α.Π.Ε 1999 - 2001.
Έλαβε διάκριση στα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2000, από το ΕΙΑ

ΛΙΔΩΡΙΚΙ 1958
Ραφείο Γεωργίου Κόκκινου και Ιωάννη Πέτρου.
Από δεξιά , Γεώργιος Κόκκινος , Αθανάσιος Στέφος  (στην καρέκλα ) και στο βάθος  ο Ιωάννης Πέτρος (ο Μαστρογιάννης) και ο γιος του Νίκος.
Φωτογραφία από το αρχείο του Α Στέφου .

Λίμνη Μόρνου 

 πηγή : 

http://www.civil.ntua.gr/~kavvadas/ 

Φράγμα Μορνου   πηγή : 

http://www.civil.ntua.gr/~kavvadas/ 

Φράγμα Μόρνου πηγή : 

http://www.civil.ntua.gr/~kavvadas/ 

Φράγμα Μόρνου 

 πηγή : 

http://www.civil.ntua.gr/~kavvadas/ 

Φράγμα Μόρνου 

 πηγή : 

http://www.civil.ntua.gr/~kavvadas/ 

Μόνιμη περιβαλλοντική ζημία από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου- Τι λένε οι ειδικοι

13 Ιουνίου, 2017

Η μόνιμη περιβαλλοντική ζημία που έχει υποστεί η Δωρίδα τα τελευταία 35 χρόνια, από το 1981, που κατασκευάστηκε το φράγμα του ποταμού Μόρνου και άρχισε να λειτουργεί η τεχνητή λίμνη για την υδροδότηση του λεκανοπεδίου Αττικής μέχρι και σήμερα, αναδεικνύει επιστημονική τεχνική-οικονομική μελέτη που παρουσίασε ο δήμος. Όπως έγινε γνωστό από τον δήμο, «η ζημία, η οποία λόγω της λειτουργίας του Ταμιευτήρα θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον, διατηρώντας ανοιχτό και ταυτόχρονα απόλυτα ισχυρό και αδιαμφισβήτητο το αίτημα της απόδοσης των ανταποδοτικών ωφελημάτων από το ελληνικό κράτος στο Δήμο Δωρίδος».

Ειδικότερα, οι επιπτώσεις αφορούν στο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα, στη διάβρωση των ακτών, στα προβλήματα της καλλιεργήσιμης γης στην πεδιάδα του Μόρνου από την υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και εν γένει το αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, που έχει αφήσει η διαχείριση των υδάτων της λίμνης από τον αρμόδιο φορέα, σε πολύ μεγάλη γεωγραφική έκταση. Επίσης, εξαιτίας των περιοριστικών όρων που έχει επιβληθεί σε μεγάλη ακτίνα γύρω από τη λίμνη, γίνεται λόγος για «αργό θάνατο υφιστάμενων κτηνοτροφικών και άλλων παραγωγικών μονάδων και παράλληλα τον αποκλεισμό νέων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών. Παράλληλα, εντείνεται ο οικονομικός μαρασμός της περιοχής, από τη μεγάλη αύξηση των αποστάσεων μεταξύ των τοπικών κοινοτήτων και των αστικών εμπορικών κέντρων, λόγω ύπαρξης της τεχνητής λίμνης, που έχει ως επακόλουθο την αύξηση του κόστους ζωής, προϊόντων, μεταφορών, υπηρεσιών, την απαξίωση έως αχρήστευση εκτάσεων γης και περιουσιών, τη συρρίκνωση εισοδημάτων και τη συνεχή εγκατάλειψη της Δωρίδας από τον ενεργό πληθυσμό».

Βασική αιτία σύμφωνα πάντα με τους τοπικούς εκπροσώπους είναι η μερική και εντέλει πλημμελής και αποσπασματική ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής Οδηγίας για το νερό. Μάλιστα, όπως επισημαίνεται, «η πλήρης εφαρμογή των σχετικών με το νερό προβλέψεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίας συνδέεται με αιρεσιμότητα του ΕΣΠΑ για την χρηματοδότηση περιβαλλοντικών έργων στην Ελλάδα άνω του 1 δις ευρώ, χρήματα που η χώρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θέσει σε αμφιβολία ή κίνδυνο. Η ορθή ενσωμάτωση της κοινοτικής νομοθεσίας στο εθνικό δίκαιο συνδέεται επίσης, έναντι της σημερινής ατεκμηρίωτης πολύμορφης και σε πολλές περιπτώσεις ασύδοτης χρέωσης του νερού, με την καθιέρωση νέων αξιόπιστων αντικειμενικών και δίκαιων κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης του νερού. Κανόνες που υπολογίζεται ότι ως επί το πλείστον θα οδηγήσουν σε φθηνότερες χρεώσεις του νερού από τις εταιρίες ύδρευσης της χώρας προς την συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών τους, ιδίως των ευαίσθητων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, που μαστίζονται από την οικονομική κρίση και έχουν ανάγκες».

Όπως ξεκαθάρισε ο δήμαρχος Δωρίδος, Γιώργος Καπεντζώνης, σε πρόσφατη εκδήλωση για την παρουσίαση της μελέτης, «ο δήμος δεν έχει καμία αντιδικία και ανταγωνισμό με οιονδήποτε τρίτο και εταιρία. Το αίτημα και η διεκδίκηση του Δήμου Δωρίδος να δοθούν αντισταθμιστικά/ανταποδοτικά ωφελήματα από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου, απευθύνεται κατευθείαν στο ελληνικό κράτος», προσθέτοντας ότι «ο δήμος δεν πρόκειται να εγκαταλείψει μέχρι την ύστατη στιγμή την προσπάθεια πολιτικής συνεννόησης και λύσης με νομοθετική ρύθμιση, από τα συναρμόδια υπουργεία», ενώ έκανε γνωστό ότι τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικού διαλόγου και διαβούλευσης τόσο με εκπροσώπους της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, αναθερμαίνονται για άλλη μια φορά οι δεσμεύσεις ικανοποίησης του αιτήματος.

Πηγή : 

0 γιατρός Κ Μπερτσιάς , ο Γιώργος Μπερτσιάς , η Ευθυμία Μπερτσιά και μικρός Δημήτρης Μπερτσιάς 1990 

2010

Διαστημική ακτινογραφία της λίμνης του Μόρνου Της Κατερίνας Ροββά * Επιστήμονες του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου που μελέτησαν  εικόνες από δορυφόρους, διαπίστωσαν ότι το διάστημα  2007-2010 το φράγμα του Μόρνου υπέστη αξιοσημείωτες  παραμορφώσεις που άγγιξαν τα 6 εκατοστά εξαιτίας  τεσσάρων σεισμικών δονήσεων. Ο καθηγητής  Ισαάκ Παρχαρίδης μιλά για την έρευνα στο φράγμα του Μόρνου. Αξιοσημείωτες παραμορφώσεις, που άγγιξαν σε μέγεθος ακόμη και  τα 6 εκατοστά, υπέστη τα προηγούμενα χρόνια το φράγμα του   Μόρνου εξαιτίας τεσσάρων σεισμικών δονήσεων που εκδηλώθηκαν  στην περιοχή. Τα στοιχεία αφορούν τη χρονική περίοδο 2007-2010 και  προέρχονται από την ανάλυση δορυφορικών λήψεων που  επεξεργάστηκε ομάδα Ελλήνων επιστημόνων με επικεφαλής  τον αναπληρωτή καθηγητή Τηλεπισκόπησης του  Τμήματος Γεωγραφίας στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Ισαάκ Παρχαρίδη. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε σε έγκριτα επιστημονικά  περιοδικά του εξωτερικού, ανοίγει για πρώτη φορά τον  δρόμο για την από το Διάστημα εξέταση των επιπτώσεων  που προκαλεί ένας σεισμός στο ανθρωπογενές περιβάλλον  και σε κομβικής σημασίας κατασκευές. «Συνήθως χρησιμοποιούμε εικόνες από δορυφόρους για να  δούμε τα αποτελέσματα του σεισμού στη Γη. Σκεφτήκαμε,  λοιπόν, ότι θα είχε πολύ σημαντικότερο όφελος να δούμε  πώς επηρεάζονται οι ευαίσθητες υποδομές από τους σεισμούς»,  εξηγεί ο κ. Παρχαρίδης. Στο μικροσκόπιo  «Αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε πιο συστηματικά την τεχνική μας σε  μια περιοχή που είναι από τις πιο ενεργές σεισμικά στην Ευρώπη,  κοντά στον Κορινθιακό κόλπο. Ενα φράγμα είναι, άλλωστε,  απαραίτητο να παρακολουθείται ως προς την εσωτερική διάβρωση και  τη στατικότητά του, ειδικά ένα φράγμα όπως αυτό του Μόρνου  από τον οποίο υδροδοτείται η Αττική». Οι επιστήμονες έθεσαν στο μικροσκόπιό τους πέντε σεισμικά γεγονότα  που συνέβησαν στην περιοχή τη χρονική περίοδο 1995-2010 ως  δυνητικές πηγές παραμόρφωσης: τον σεισμό του Αιγίου που εκδηλώθηκε  με μέγεθος 6,2 Ρίχτερ τον Ιούνιο του 1995, το σεισμικό σμήνος που  έλαβε χώρα στην Τριχωνίδα με μεγέθη από 5 έως 5,2 Ρίχτερ τον  Απρίλιο του 2007, τη δόνηση 6,4 Ρίχτερ που σημειώθηκε στη  Μόβρη κοντά στην Ανδραβίδα τον Ιούνιο του 2008, το χτύπημα του  Εγκέλαδου στην Αμφίκλεια με 5,1 Ρίχτερ τον Δεκέμβριο του 2008 και  τον σεισμό που χτύπησε το Ευπάλιο με 5,1 Ρίχτερ τον Ιανουάριο του 2010. Φωτο: Μάκης Αποστολακόπουλος Το φράγμα της Λίμνης του Μόρνου «Επιλέξαμε τα συγκεκριμένα γεγονότα με δεδομένο ότι είχαμε  πληροφορίες για φαινόμενα από το 1992 μέχρι το 2010. Όλα συνέβησαν  σε απόσταση 20-60 χιλιομέτρων από το φράγμα, με διαφορετικά μεγέθη  και εστιακά βάθη», λέει ο κ. Παρχαρίδης. «Αν αφαιρέσουμε τον σεισμό  του Αιγίου, οι υπόλοιποι τέσσερις, παρότι εκδηλώθηκαν σε μεγαλύτερη  απόσταση από τον Μόρνο, είχαν επίδραση στο φράγμα. Επηρέασαν τη  συμπεριφορά του και προκάλεσαν παραμόρφωση, η μέγιστη τιμή  της οποίας μετρήθηκε από 4 έως 6 εκατοστά, μέγεθος αξιοσημείωτο. Αυτό ήταν μια πάρα πολύ σημαντική πληροφορία κατ' αρχάς γιατί η  ασφάλεια του συγκεκριμένου φράγματος είναι ζωτικής σημασίας και  επίσης επειδή με την εργασία αυτή κάναμε ένα άλμα, περάσαμε από την  παρατήρηση του φαινομένου στην παρατήρηση αντικειμένων που  αφορούν την κοινωνία». Γιατί, όμως, επηρέασαν το φράγμα τα συγκεκριμένα φαινόμενα και όχι  κάποια άλλα; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει τώρα να  απαντήσουν οι επιστήμονες, εξηγεί ο κ. Παρχαρίδης. «Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν μιλάμε για μόνιμες παραμορφώσεις,  οι κατασκευές έχουν συνήθως την ιδιότητα να απορροφούν τις αλλαγές,  όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι απαιτείται παρακολούθηση», λέει. «Στην Ελλάδα έχουμε παντού σεισμούς αλλά και μεγάλα έργα όπως  φράγματα. Η μελέτη μας είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για μηχανικούς  κατασκευής έργων, σεισμολόγους και γεωλόγους. Εκείνοι θα μπορέσουν  να κάνουν συγκρίσεις, να εξαγάγουν συμπεράσματα όπως ποια είδη  σεισμών είναι αυτά που επιδρούν σε τέτοιες κατασκευές, αν παίζει ρόλο  η απόσταση, το μέγεθος ή άλλοι παράγοντες και εκείνοι θα μπορέσουν  να υποδείξουν τι μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται για την  κατασκευή ανάλογων υποδομών». Εξηγώντας την τεχνική που ακολούθησε η ομάδα για την επιστημονική  μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού  κύκλου του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, ο κ. Παρχαρίδης  επισημαίνει ότι η στατικότητα των φραγμάτων επηρεάζεται  και από το ύψος του νερού που υπάρχει μέσα τους. Η στάθμη «Η διαφοροποίηση της στάθμης στη λίμνη του Μόρνου  κυμαίνεται από 20 έως 40 μέτρα τη χρονική περίοδο που εξετάσαμε.  Αυτό είχε επίδραση στο φράγμα. Έπρεπε, λοιπόν, να το δούμε  συνδυαστικά. Αναλύσαμε χρονικά την εξέλιξη της συμπεριφοράς  του φράγματος σε σχέση με το νερό και "ρίξαμε" πάνω σε αυτά τα  αποτελέσματα την επίδραση των σεισμών. Θέλαμε να δούμε αν  αυτό το μοντέλο διακοπτόταν όταν είχαμε σεισμικό γεγονός». Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με δορυφόρους που διαγράφουν  τροχιά σε ύψος 800 χιλιομέτρων από τη Γη και εντάσσονται  σε ένα καινούργιο δορυφορικό πρόγραμμα η χρηματοδότηση του  οποίου έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τον όρο τα  δεδομένα της έρευνας που παράγονται να κατευθύνονται στην κοινωνία. * Πηγή: http://www.et

Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας

---

DORIC, ο φρουρός της λίμνης ΤΟ ΔΩΡΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΝΤΡΟ, ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ  ΜΟΡΝΟΥ, ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ Λένας Μάντζιου* Το DORIC είναι μια εφικτή, καινοτόμος πρόταση για την ορεινή Δωρίδα; Το ερευνητικό κέντρο - μουσείο τεχνολογίας και τοπικής παράδοσης έχει τη δύναμη να προσελκύσει επισκέπτες και να υποστηρίξει τη μακρόχρονη παραμονή, την ευημερία και την προκοπή νέων επιστημόνων; Σήμερα, που η κατάσταση της Ελλάδας αποδίδεται με όρους συνώνυμους της καταστροφής και οι άνεργοι ανέρχονται στο 1.500.000, η ιδέα της προόδου ζητά αναθεώρηση. Νέες στρατηγικές επιβίωσης αναδύονται και διαφαίνεται ήδη μια παλιννόστηση της υπαίθρου. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι παραγωγικής ηλικίας σκέπτονται τη φυγή από την ασφυκτική αστική διαβίωση. Η μέχρι πρότινος μετανάστευση των νέων προς τις πόλεις, για την εύρεση υψηλότερου βιοτικού επιπέδου και τη συμμετοχή στο αστικό πρότυπο ζωής και ευημερίας, δεν αντάμειψε τις προσδοκίες τους. Το ορεινό περιβάλλον διατηρεί ακόμα την αυθεντικότητά του, πράγμα που δεν συμβαίνει στις παράκτιες περιοχές. Οι δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές, με το ραγδαία εναλλασσόμενο τοπογραφικό ανάγλυφο, με τον ατέλειωτο διαμελισμό σε βουνά, χαράδρες, ποταμούς, λίμνες, διέσωσαν την ισορροπία φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Στη σημερινή συγκυρία, όπου το Διαδίκτυο αμβλύνει τα άλλοτε προβλήματα επικοινωνίας, οι ορεινές τοπικές κοινωνίες όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν την αξία της προστασίας της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της περιοχής τους και είναι επιφυλακτικές στη δήθεν ανάπτυξη άνευ όρων. Οικοτουρισμός Ο οικοτουρισμός, που αναδεικνύει τον πλούτο και τη μοναδικότητα του τόπου, μπορεί να συμβάλει στη διέξοδο από τη σημερινή οικονομική-κοινωνική-πολιτισμική-ψυχολογική κρίση; Σε τι συνίσταται όμως η ιδιαιτερότητα της ορεινής Δωρίδας σε σχέση με άλλες ορεινές περιοχές της Ελλάδας; Το φυσικό κάλλος, τα διάσπαρτα απομεινάρια αιώνων που ανασύρουν μνήμες από την αρχαιότητα ώς την Αντίσταση, τα μονοπάτια της μετανάστευσης, αναγνωρίζονται ως αξίες σε πολλούς ορεινούς όγκους. Ομως, η μοναδικότητα της Δωρίδας οφείλεται αφ' ενός μεν στο τοπωνύμιό της που έχει οικουμενική απήχηση και αφ' ετέρου δε στην πολιτική επιλογή να γίνει η περιοχή η Υδρομάνα της πρωτεύουσας. Τι δεσμεύσεις και τι δυναμικές κληροδοτεί στον τόπο η λίμνη του Μόρνου; Είναι εφικτό άραγε να υπερβούμε το άκαμπτο νομοθετικό πλαίσιο και να προτείνουμε την αξιοποίηση της λίμνης; Πόσο αυθαίρετη είναι άραγε η νομοθεσία, όταν δεν υπήρξε ποτέ μια περιβαλλοντική μελέτη επιπτώσεων από την κατασκευή της λίμνης και του φράγματος; Ποια είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη για τη διαφύλαξη του παρθένου και δασώδους τόπου χάριν της υδροδότησης της Αθήνας; Η ΕΥΔΑΠ οφείλει να δημιουργήσει ένα καινοτόμο μουσείο στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου, που θα παρουσιάζει στο ευρύ κοινό το εκτεταμένο και πολύπλοκο υδατικό σύστημα; Αν και τα ερωτηματικά παραμένουν αναπάντητα, εν τούτοις δεν μπορούν να μας απαγορεύσουν να οραματιζόμαστε, να προτείνουμε τρόπους ανάπτυξης που σέβονται και αναδεικνύουν τη μοναδικότητα της ορεινής Δωρίδας. Η πρόταση για το DORIC (DORic International Centre), το Δωρικό Διεθνές Κέντρο, που προάγει την περιβαλλοντική και τεχνολογική εκπαίδευση και συγχρόνως εμβαθύνει στην ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου, δείχνει εφικτή και εποικοδομητική. Το λιτό συγκρότημα εδράζεται στο στενό της λίμνης, αποκαθιστά τις δύο βυθισμένες γέφυρες και την επικοινωνία των οικισμών που χώρισε η λίμνη, επανασυνδέει τους Δωριείς της Διασποράς με το γενέθλιο τόπο, γίνεται ο σκοπός που φρουρεί τη λίμνη, η Πύλη για την εξερεύνηση της ορεινής Δωρίδας, ο χώρος που προάγει το διαδραστικό παιχνίδι και τη μάθηση των παιδιών. Εξαγωγή προϊόντων Ο πολιτισμικός τουρισμός σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική και περιβαλλοντική κουλτούρα, την αξιοποίηση του λογότυπου DORIC σε τοπικά προϊόντα με εξαγώγιμη δυναμική (αγροτικά, κτηνοτροφικά όσο και πολιτισμικά) μπορούν να συμβάλουν στην αξιοβίωτη ανάπτυξη της ορεινής Δωρίδος. Απαιτείται βέβαια αλλαγή στρατηγικής για προσέλκυση χρηματοδοτήσεων για τις υποδομές. Αντί για τη συνήθη πρακτική επαιτείας (για την ενίσχυση της πιο φτωχής ξεχασμένης περιοχής στο κέντρο της Ελλάδος), χρειάζεται να προβληθούν επιχειρήματα για την επιστροφή του χρέους στον τόπο που υδροδοτεί με πόσιμο νερό σχεδόν το μισό ελληνικό πληθυσμό και για τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών για τους κατοίκους που φυλάσσουν αυτό το περιβάλλον. * Επίκουρη καθηγήτρια στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ Πηγή: http://www.enet.gr

Πρόταση για νέα γέφυρα που θα συνδέει την στόχοβα με το λόφο του κάστρου στην θέση στενό του πάλαι ποτέ ποταμού Μόρνου .

Οι παλιές γέφυρες στα χάνια του Στενού  που καταστράφηκαν από την λίμνη του Μόρνου .

Το Datsun του Θύμιου Καραγιάννη δεκαετία 1970

Στον Αιλιά  , Κώστας Καραγιάννης , Γιώργος Μπερτσιάς και Θύμιος Καραγιάννης στην δεκαετία του 1980