Τρίτη 18 Απριλίου 2017
Τρίτη 11 Απριλίου 2017
Ανακοίνωση του Συνδέσμου Λιδωρικιωτών Δωρίδος “Η Γκιώνα”
Την Κυριακή, 2 Απρίλη 2017, στο χωριό μας το Λιδωρίκι, έγινε το γύρισμα του πασχαλινού επεισοδίου της εκπομπής «από τόπο σε τόπο», με το Χρήστο Μυλωνά, κατόπιν ενεργειών του Δήμου Δωρίδας, που θα προβληθεί ανήμερα το Πάσχα από το Κανάλι της Βουλής.
Σκοπός, όπως όλοι πιστεύουμε, είναι η προβολή του χωριού μας, η ιστορικότητά του, η φυσική ομορφιά του, τα Πασχαλινά ήθη και τα έθιμα μας, ελπίζοντας ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του Λιδωρικίου θα συνεχίσουν να παίρνονται από τον Δήμαρχο και τους συνεργάτες του.
Ο Σύλλογός μας, μετά από ενημέρωση των αρμοδίων φορέων του Δήμου Δωρίδας, ήρθε σε επαφή με τα μέλη του και τους φίλους τους, και έτσι φρόντισε να υπάρχουν (3) λεωφορεία για την μεταφορά όλων στο Λιδωρίκι. Μας ζητήθηκε και με μεγάλη χαρά τους δεχθήκαμε να συνταξιδεύσουν μαζί μας τα μέλη του χορευτικού τμήματος της Δωρικής Αδελφότητας, με επικεφαλής τον Αντιπρόεδρο κ. Μιχάλη Δρίτσα και τον Έφορο Δημοσίων Σχέσεων κ. Δημήτρη Μπέσκο, καθώς και τα μέλη του χορευτικού τμήματος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Κονιάκου.
Το Λιδωρίκι, για τους περισσότερους που ζούμε στην Αθήνα, είναι οι ρίζες μας, εδώ πήραμε την πρώτη ανάσα, ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια, μέχρι που τελειώσαμε το σχολείο και φύγαμε στην Αθήνα, όπου δυστυχώς μας κράτησε μόνιμα. Δεν παύει όμως να είναι ο τόπος που μας τραβάει και να βρισκόμαστε όλα αυτά τα χρόνια εδώ, άλλοι πιο συχνά, άλλοι πιο αραιά.
Το Λιδωρίκι, ήταν και θα είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Δωρίδας και σήμερα του ομώνυμου Δήμου. Ήταν και είναι ένα κεφαλοχώρι, με μεγάλη άνθηση, όπου λειτουργούσαν όλες οι Δημόσιες Υπηρεσίες, με πολλά εμπορικά καταστήματα, που το καθένα προμήθευε τα δικά του χωριά. Λόγω όμως της αστυφιλίας, σε συνδυασμό με την κατασκευή της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, έργο που ήταν καλό για την Αθήνα, ήταν όμως απομόνωση για την περιοχή μας, το χωριό μας άρχισε να μαραζώνει συνεχώς.
Παρ’ όλα αυτά, οι νέοι μας άρχισαν να δραστηριοποιούνται, για να δώσουν ζωή στο χωριό, με τη δημιουργία κτηνοτροφικών και τυροκομικών μονάδων, καθώς και ξενώνων, για να μπορέσει να έλθει κάποιος να επισκεφτεί τον τόπο μας, να δει την τόση ομορφιά που έχουμε.
Η εκδήλωση αυτή θύμισε σε όλους μας τα πασχαλινά ήθη και έθιμα του χωριού μας. Το πρώτο πράγμα που ξεκινούσαν οι γυναίκες ήταν το άσπρισμα των τοίχων (μαντρών). Τη μεγάλη Πέμπτη γινόταν το βάψιμο των αυγών, που μάζευαν για μέρες απ’ τα κοτέτσια τους. Ζύμωναν τα ψωμιά, τις λαμπροκουλούρες που ήταν και δώρα για τα βαφτιστήρια.
Ετοίμαζαν τη σούβλα με την οποία θα σούβλιζαν τα αρνιά τους, που συνήθως ήταν ξύλινη. Το Μεγάλο Σάββατο σφάζονταν τα αρνιά, τα μανάρια τους, τα σούβλιζαν, τα αλατοπιπερώναν, τα έραβαν, κόλλαγαν τις μπόλιες απ’ έξω, για να ψηθούν καλύτερα και να μην αρπάξουν απ’ τη φωτιά και δεν ψηθούν καλά και έτσι ήταν έτοιμα ανήμερα. Πλένονταν τα έντερα και τα εντόσθια και άρχιζαν το μαγείρεμα της μαγειρίτσας για το βράδυ της Ανάστασης.
Ετοίμαζαν τις σούβλες με τα κοκορέτσια. Έφτιαχναν τις γαρδούμπες, καθαρά ρουμελιώτικος μεζές, δηλαδή έκοβαν τα εντόσθια σε μακρόστενα κομμάτια, τα αλατοπιπέρωναν, τα έπιαναν στη χούφτα τους σε μάτσο από ένα κομμάτι απ’ όλα, πρόσθεταν μπόλικα μυρωδικά (άνηθο, μάραθο, σέσκουλο, μαγγίπες), τα τύλιγαν με τα έντερα και τα έψηναν στο φούρνο.
Από πολύ νωρίς το πρωί, ανήμερα το Πάσχα, άναβαν οι θράκες και όλες οι αυλές έβγαζαν καπνούς. Και μετά σ’ έπιανε η μυρουδιά της τσίκνας από το λιώσιμο της μπόλιας που κάλυπτε τα αρνιά που ψήνονταν. Εννοείται βέβαια ότι το γύρισμα της σούβλας γινόταν με το χέρι και οπότε όλοι μικροί – μεγάλοι είχαν δουλειά. Από κανένα πασχαλινό τραπέζι επίσης δεν έλλειπε η ξύλινη βιδούρα με το γιαούρτι που όλοι οι τσοπαναραίοι έπηζαν και φυσικά όλα αυτά συνοδεύονταν από το κρασάκι τους.
Για όλα αυτά που ζήσαμε την ημέρα αυτή στο Λιδωρίκι, θέλουμε να ευχαριστήσουμε κατ’ αρχάς τους συγχωριανούς μας και όλους τους επισκέπτες μας, που μας τίμησαν με την παρουσία τους.
Θέλουμε να συγχαρούμε τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιδωρικίου, που ακούραστα όλες αυτές τις μέρες βοήθησαν να γίνει όσο το δυνατό καλύτερα η εκδήλωση αυτή.
Θέλουμε να συγχαρούμε όλες τις γυναίκες του Λιδωρικίου για την αγόγγυστη συμμετοχή τους με το να φτιάξουν όλων των ειδών τις πίτες για να προσφερθούν την ημέρα αυτή.
Θέλουμε να συγχαρούμε όλους τους επαγγελματίες και κτηνοτρόφους του χωριού μας για την προσφορά τους σε αρνιά, κοκορέτσια, τυριά, γιαούρτια, κουλούρια, κλπ.
Θέλουμε να δώσουμε πολλά, μα πολλά συγχαρητήρια στα χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιδωρικίου, που απ’ ότι μάθαμε απαριθμούν περί τα 115 μέλη, και ιδιαίτερα στη δασκάλα τους κ. Στεφανία Πλάκα - Φωτοπούλου.
Θέλουμε να συγχαρούμε τα χορευτικά τμήματα επίσης της Δωρικής Αδελφότητας, της Αδελφότητας Κονιάκου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Κονιάκου και του Πολιτιστικού Συλλόγου Γλύφας, για τη συμμετοχή τους.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Χρήστο Μυλωνά και το επιτελείο του, για το γύρισμα του πασχαλινού επεισοδίου στο Λιδωρίκι, που θα προβάλει το χωριό μας ανήμερα το Πάσχα σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο.
Θέλουμε όμως, εν κατακλείδι, να τονίσουμε και να ξέρουν όλοι όσοι μας παρακολουθούν, ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λιδωρικίου και ο Σύνδεσμος Λιδωρικιωτών Δωρίδος Η Γκιώνα, έχουν άριστη συνεργασία και μαζί κάνουμε ό,τι καλύτερο για το χωριό μας.
Σας ευχαριστούμε όλους και όλες. Να είστε πάντα κοντά μας.
Αναρτήθηκε από "DORIDA news" '
Δευτέρα 10 Απριλίου 2017
Μαρία Πενταγιώτισσα: Η άγνωστη ιστορία
της γυναίκας που στα πόδια της σφάζονταν παλικάρια (photos)
8 Απριλίου 2017
Μια πανέμορφη κοπέλα από τη Φωκίδα, που έζησε τον 19ο αιώνα και έμεινε γνωστή
στην ιστορία ως Μαρία Πενταγιώτισσα, είναι το πρόσωπο που θα μας απασχολήσει
στο σημερινό άρθρο. Θα αναφέρουμε άγνωστα, καινούργια στοιχεία για την πολυτάραχη
ζωή της και την "παρουσία" της σε πολλά μυθιστορήματα, δημοτικά (και όχι μόνο) τραγούδια, θεατρικά έργα, ταινίες κλπ.
στην ιστορία ως Μαρία Πενταγιώτισσα, είναι το πρόσωπο που θα μας απασχολήσει
στο σημερινό άρθρο. Θα αναφέρουμε άγνωστα, καινούργια στοιχεία για την πολυτάραχη
ζωή της και την "παρουσία" της σε πολλά μυθιστορήματα, δημοτικά (και όχι μόνο) τραγούδια, θεατρικά έργα, ταινίες κλπ.
Πολλές και πολλοί, ίσως νομίζουν ότι η Μαρία η Πενταγιώτισσα δεν ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Πρόκειται για εσφαλμένη εντύπωση. Εκείνο που δεν έχει ξεκαθαρίσει είναι κάποιες
πτυχές της ζωής της. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, αλληλοσυγκρουόμενες
σε πολλά σημεία. Θα τις αναφέρουμε εδώ όλες για να έχουν πλήρη εικόνα οι αναγνώστες
πτυχές της ζωής της. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, αλληλοσυγκρουόμενες
σε πολλά σημεία. Θα τις αναφέρουμε εδώ όλες για να έχουν πλήρη εικόνα οι αναγνώστες
Η εκπάγλου καλλονής Ρουμελιώτισσα
Η Μαρία γεννήθηκε στους Πενταγιούς (από το Πέντε Άγιοι κατά τον Δ. Γεωργακά) Δωρίδος στη Φωκίδα, το 1821.
Το χωριό Πενταγιοί
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Αποκλειστικό: Αποχωρεί ο Μάριος από το Survivor! Ποιον παίκτη στέλνουν οι Διάσημοι στους Μαχητές;
Ο πατέρας της, ήταν γραμμματοδιδάσκαλος, όπως και ο αδερφός της Θανάσης (δάσκαλοι δηλαδή των πρώτων, των βασικών γραμμάτων). Ήταν πολύ όμορφη και μάλιστα έμπαινε στην εκκλησία χωρίς μαντίλι (όχι μαντίλα, μην παρεξηγηθούμε…) στο κεφάλι, κάτι τολμηρό και… εκσυγχρονιστικό για την εποχή της. Οι συγχωριανές της ψιθύριζαν "ήρθε η πριμαντόνα''.
Λέγεται μάλιστα, ότι ακόμα και η βασίλισσα Αμαλία έμεινε έκθαμβη από την ομορφιά της, όταν η Μαρία έσυρε τον χορό στη Λιβαδειά το 1845, προς τιμήν της. Το σίγουρο είναι, ότι πολλοί άντρες την ερωτεύτηκαν. Αλλού αναφέρεται ότι είχε πολλούς εραστές, ενώ ο Δημήτρης Χρ. Χαλατσάς στα ''Ληστρικά Τραγούδια" εκδ. 2003, βιβλιοπωλείο της Εστίας, δεν γράφει κάτι τέτοιο. Ο Χαλατσάς αναφέρει ότι το επώνυμό της ήταν Αθανασοπούλου και το Δασκαλοπούλου που γράφουν οι άλλοι, οφείλεται στο επάγγελμα του πατέρα και του αδερφού της. Το ''Μαρή Δασκαλοπούλα'' που υπάρχει σε πολλές εκδοχές του τραγουδιού '«Μαρία Πενταγιώτισσα» (''Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά") και χρονολογείται γύρω στα 1848, παρερμηνεύθηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς και θεωρήθηκε ως επώνυμό της.
Ο έρωτάς της με τον Τουρκάκη
Ένας από όσους την ερωτεύτηκαν, ήταν ο συγχωριανός της Γιώργος Παπαγεωργίου ή Τουρκάκης. Και πάλι οι περισσότεροι θεωρούν το Τουρκάκης επώνυμο, ενώ ο Δ. Χαλατσάς στηριζόμενος σε μαρτυρία του δικηγόρου Θεμιστοκλή Παπαγεωργίου, δισέγγονου του Γ. Παπαγεωργίου-Τουρκάκη, το θεωρεί απλώς παρατσούκλι. Τον Γιώργο που ήταν νέος και ωραίος τον ερωτεύτηκε και η Μαρία. Στον έρωτά τους, αντιτάχθηκε σφοδρά ο αδελφός της Μαρίας Θανάσης.
Μετά από μια έντονη λογομαχία στη θέση "Πλαγιά της Γεραβίνας'' έξω από τους Πενταγιούς, ο Γιώργος σκότωσε τον αδελφό της Μαρίας και τον έριξε σε ένα κάρκανο (φυσικό πηγάδι σε βράχους), με βάθος πάνω από 40 μέτρα και σκέπασε το στόμιο με πέτρες. Η έντονη δυσοσμία που αναδυόταν από το πηγάδι, οδήγησε τους συγχωριανούς της Μαρίας εκεί. Ένας τολμηρός κάτοικος των Πενταγιών, ο Κοντολούκας κατέβηκε δεμένος στον πυθμένα του κάρκανου και ανέβασε απ' αυτό το άψυχο σώμα του Θανάση.
Ο Γιώργος συνελήφθη όπως και η Μαρία, που θεωρήθηκε συνεργός του. Στη συνέχεια δικάστηκαν από το Κακουργιοδικείο Μεσολογγίου. Ο μεν Γιώργος, καταδικάστηκε σε βαριά ποινή και οδηγήθηκε στις φυλακές της Πάτρας ενώ η Μαρία, σε ποινή δύο χρόνων την οποία εξέτισε στις φυλακές της Άμφισσας.
Και γι' αυτό το ζήτημα υπάρχει διχογνωμία. Στη Βικιπαίδεια διαβάζουμε ότι η Μαρία αθωώθηκε, χάρη στην πίεση που άσκησε ο γιος ενός από τους ενόρκους, ο οποίος υπήρξε εραστής της ή λόγω της παρέμβασης δύο χωροφυλάκων, παλιών… αγαπητικών της. Η Εγκυκλοπαίδεια "ΠΑΠΥΡΟΣ – ΛΑΡΟΥΣ – ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ", έκδοση 2007, στηριζόμενη στα έργα των Α. Κυριακού και Γ. Τσουκαλά "Μαρία Πενταγιώτισσα", αναφέρει ότι ο Γιώργος (Τουρκάκης όπως τον αποκαλεί), ήταν σύζυγος μιας ξαδέλφης της Μαρίας και πατέρας ενός παιδιού.
Δραπέτευσε από τις φυλακές Λαμίας όπου είχαν κλειστεί οι δύο τους προσωρινά, χάρη σε "άνομες ενέργειες" της Μαρίας και σκότωσε τη γυναίκα και το παιδί του, ώστε να μπορέσει να παντρευτεί μελλοντικά την αγαπημένη του.
Ο Δ. Χαλατσάς, αναφέρει την εκδοχή που γράψαμε στην αρχή και προσθέτει ότι ίσως η Μαρία δημιούργησε σχέση και μέσα στη φυλακή, με κάποιον από τους χωροφύλακες φρουρούς της. Όσο για την μικρή ποινή που της επιβλήθηκε γράφει ότι ο πρόεδρος των ενόρκων, διαπρεπής Μεσολογγίτης γιατρός, είπε χαρακτηριστικό: "Δεν άντεχα όπως την έβλεπα την καρα…άρα", ήταν τόσο όμορφη!".
Μετά την αποφυλάκισή της (εδώ όλες οι πηγές συμφωνούν), παντρεύτηκε τον χήρο αγρότη Αρμάου, από το γειτονικό στους Πενταγιούς χωριό Παλαιοκάτουνο (σήμερα Κροκύλιο).
Ανέθρεψε τα 4 παιδιά του, ωστόσο η ίδια δεν απόκτησε παιδιά. Πέθανε το 1885.
(Παρά)Λογοτεχνία – Θεατρικά έργα και ταινίες για τη Μαρία την Πενταγιώτισσα
Η ιστορία της Μαρίας της Πενταγιώτισσας έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Άρχισε έτσι να "κινείται" στα όρια του θρύλου. Ο Κωστής Παλαμάς στην ποιητική συλλογή "Τα Μάτια της Ψυχής μου" (1890) της αφιέρωσε πολύστιχο ποίημα όπου ύμνησε την ομορφιά της. Για τη Μαρία, έγραψαν ο Π. Νιρβάνας, ο Δ. Καμπούρογλου (κυρίως για τα τελευταία χρόνια της ζωής της, μερικά από τα οποία μάλιστα, κατά μία εκδοχή, πέρασε σε μοναστήρι) και ο Α. Καρκαβίτσας (περιοδικό "Εστία", τόμος ΚΗ', σελ. 97-100, 1889). Ο μεγάλος όμως πεζογράφος μας γράφει αρκετές ανακρίβειες στο σχετικό κείμενο.
Εκτός από δημοτικό τραγούδι που γνώρισε δεκάδες ερμηνείες και παραλλαγές, η Μαρία η Πενταγιώτισσα έγινε ακόμα ρομαντικό μυθιστόρημα, θεατρικό έργο, παράσταση του θεάτρου σκιών, μυθιστόρημα σε συνέχειες που δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες, αλλά κυρίως ληστρικό μυθιστόρημα!
Έτσι σε μια σειρά μυθιστορημάτων του Α. Κυριακού (από το 1905 ως το 1923) εμφανίζεται ως λησταρχίνα, κάτι τελείως ανακριβές, καθώς η Πενταγιώτισσα ποτέ δεν είχε καμία σχέση με καμία ληστεία.
Το 1927-1928, επισκέφθηκε τους Πενταγιούς ο Αχιλλέας Μαδράς για να συγκεντρώσει υλικό για κινηματογραφική ταινία, με θέμα τη ζωή της Μαρίας. Βρήκε όμως κλειστά στόματα. Η ταινία παρ' όλα αυτά, γυρίστηκε και προβλήθηκε το 1929. Τίτλος της, φυσικά, "Μαρία Πενταγιώτισσα". Κι εδώ η υπόθεση ξεφεύγει από την πραγματικότητα, καθώς η Μαρία εγκαταλείπει το χωριό της και ακολουθεί τον αγαπημένο της, ένα γενναίο λήσταρχο, στα βουνά. Αν και δέχτηκε κακές κριτικές, χαρακτηρίστηκε ως "εθνική μας ταινία" από το κοινό και πολλά έντυπα της εποχής. Στην ταινία, πρωταγωνιστούσαν: Φρίντα Πουπελίνα (με το ψευδώνυμο Νένα Μάη), Αιμίλιος Βεάκης, Αχιλλέας Μαδράς (ο… νονός του σαρδάμ για όσους δεν το γνωρίζουν) κ.ά.
Το κράτος ενίσχυσε τον Μαδρά με στρατιώτες και πολεμικό υλικό για τις ανάγκες της ταινίας. Το φιλμ έγινε ομιλόν το 1939 στο Χόλιγουντ και προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα.
Το 1957, προβλήθηκε η ταινία "Μαρία Πενταγιώτισσα" σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Ανδρίτσου. Πρωταγωνιστούσαν σ' αυτή οι: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ανδρέας Μπάρκουλης, Στέφανος Στρατηγός, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Θόδωρος Μορίδης, Κώστας Χατζηχρήστος, Θανάσης Βέγγος κ.ά.
Η ταινία έκοψε 31.254 εισιτήρια και εκτόξευσε τη δημοτικότητα της Αλίκης Βουγιουκλάκη στα ύψη.
Υπάρχει και ταινία του 1967, με τίτλο "Η Κόρη της Πενταγιώτισσας" σε σενάριο Νέστορα Μάτσα και σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου. Σ' αυτήν πρωταγωνιστούν: Γιώτα Σοϊμίρη, Χάρης Παναγιώτου, Θόδωρος Μορίδης, Στέφανος Στρατηγός, Σωτήρης Μουστάκας κ.ά. Η ταινία έκοψε 55.483 εισιτήρια.
Τέλος, σύμφωνα με το βιβλίο του Δ. Χαλατσά "Ληστρικά Τραγούδια", η δικογραφία του Κακουργιοδικείου Μεσολογγίου για την υπόθεση της Μαρίας της Πενταγιώτισσας και του "Τουρκάκη" υπήρχε στο Εφετείο Πατρών ως το 1957. Από τότε… αγνοείται η τύχη της!
Ανάμεσα στα δεκάδες δημοτικά τραγούδια για τη Μαρία, υπάρχει κι ένα λαϊκό, του 1969, ερμηνευμένο από τον Γιώργο Ταλιούρη ("Στολίδι Είσαι Μόνη σου", "Εσύ Είσαι Αριστοκράτισσα" κ.ά.). Επιλέξαμε αυτό, ως κάτι διαφορετικό για το τέλος αυτού του διαφορετικού, πιστεύουμε, άρθρου για τη Μαρία την Πενταγιώτισσα!
Πηγή: Protothema.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)